BIURO nr 6. Wrocław (1/2013)

Wrocław to miasto wyobrażone, powstałe z niczego. Szczególnie gościnne dla fantazmatów i miejskich legend. Swastyka w zworniku Hali Stulecia, dzielnice założone na rzutach symboli III Rzeszy, zalane wodami gruntowymi podziemne labirynty – wszystkie te mity, choć wyśmiane, ciągle ujawniają symptomatyczne wychylenie Wrocławia w stronę podszytej traumą fikcyjnej narracji, z której w latach 80. kpił Legendarny Luxus i Surrealizm Socjalistyczny Majora Fydrycha. Wrocławska lokalność rodzi się na przecięciu fikcji i autentycznych historii. Wrocław do niedawna okrzyknięty polską stolicą punka i skłotingu, kojarzony z wolnościowym, niezależnym potencjałem, zmienia się, jak wszystko co żywe. Emocjonalny związek z miastem nie pozwala dokonać rzetelnej oceny. Tradycja kulturowej alternatywy to wartość, na której chce się budować, z drugiej strony być może kolejny miejski mit.